Archidiecezja gnieźnieńska

Archidiecezja Gnieźnieńska (łac. Archidioecesis Gnesnensis) – jedna z 14 archidiecezji obrządku łacińskiego w polskim Kościele katolickim, pierwsza metropolia kościelna w Polsce ze stolicą w Gnieźnie założona w 1000, siedziba prymasów Polski od 1417, legatów papieskich od 1515. Unia personalna aeque principaliter z archidiecezją poznańską (1821–1946) i in persona episcopi z archidiecezją warszawską (1946–1992). Zgodnie z tradycją, pierwszym biskupem gnieźnieńskim miał być św. Wojciech, który po swojej męczeńskiej śmierci został uznany za patrona Polski. To właśnie na jego cześć w 1000 roku podczas Zjazdu Gnieźnieńskiego, cesarz Otton III ustanowił metropolię gnieźnieńską, co przyczyniło się do znaczącego podniesienia statusu Gniezna w hierarchii kościelnej. W 1946 roku, po kolejnej reorganizacji administracji kościelnej, dołączono do archidiecezji gnieźnieńskiej nowo powstałą diecezję bydgoską. Archidiecezja ma wyjątkową pozycję w Kościele w Polsce, jako miejsce pierwszej stolicy biskupiej i miejsce spoczynku św. Wojciecha.

Podstawowe informacje

Państwo Polska
Województwo wielkopolskie
Siedziba ul. Jana Łaskiego 7,
62–200 Gniezno
Data powołania 1000
Wyznanie katolickie
Kościół rzymskokatolicki
Metropolia Metropolia gnieźnieńska
Archikatedra bazylika Prymasowska
Biskup diecezjalny Wojciech Polak (metropolita gnieźnieński
i prymas Polski)
Biskup pomocniczy Radosław Orchowicz
Biskup senior Józef Kowalczyk
Henryk Muszyński
Dane statystyczne (2017)
Liczba wiernych 639 469
Liczba kapłanów
• w tym diecezjalnych
• w tym zakonnych		 556
523
33
Liczba osób zakonnych 192
Liczba dekanatów 30
Liczba parafii 266
Powierzchnia 8122 km²

Lokalizacja na mapie

Dekanaty należące do Archidiecezji gnieźnieńskiej

Parafie należące do Archidiecezji gnieźnieńskiej

źródło fot. https://pl.wikipedia.org/